همه ی جهان مال من است
بنچاق آن را جایی دنج
در گوشه ای از دلم پنهان کرده ام
دریا ها و رودها را
من گریسته ام
و از سینه نسبم
به کوه های بلند می رسد
شاعرم
جهان روی شانه ی من دور می زند
همین لحظه می توانم
تمام جنگل ها را
به نام حنجره ات قولنامه کنم
به شرطی تو هم
رد چشم هایت را نشانم دهی
تا دوساقه نرگس
فقط دوساقه از آن بر دارم
برای شب های تنهائی ام .
هوشنگ رئوف