به قد ِقامت ِخسته ات تفنگی دنبال جمجمه ات افتاده است در کوچه ها ی زخمی کوبانی در این خار زار باسرعت بادهم که بگذری باز در امان نیستی و من چقدر غمگینم برای این دست های بی دست و پای خودم .
هوشنگ رئوف