خانه های نخی
بلم هایی واژگونند
در طغیان رودخانه باد
و لحظه ها
کبوترانی بی سر
در دهان کف خون شغالی به تاراج
در اعلام ثانیه هایی سرخ
و نعره های باروتی
بر چخماغ زمین
پروانه جانم را
در کجای خاک پنهان کنم
که فاصله ام تا خاکستر
اجاق گسترده زمین است.
هوشنگ رئوف