پلک ماه خوانش و نگاه پر مهر استاد کاظم کریمیان

پلک ماه خوانش و نگاه پر مهر استاد کاظم کریمیان بر شعر پلک ماه 
****
Kazem Karimian

ساختارهای ارگا نیک و طبیعی معمو لن اهمیت کیفی خود را از دست نمی دهند -به خصوص وقتی پای شعر و شاعری چون هوشنگ رئو ف در میان باشد..کسی که در تعلق خاطر نسبت به کوه - گوزن - پلنگ -هیزم و بلوط و....رئا لیسم ساختاری را معنا بخشیده است.. درست است که کسی مثل رنسام باور دارندکه سیستم شعر افلا طونی مبتنی برمجردات نا محسوس در واقع به وارفته گی ساختار دچار می شود و در برابر رئا لیزم صرف نیز به شکلی کسالت اور ست که به نظر می رسد ترکیبی از این دو و یا لا ا قل استفاده و حضور یکی از ا ین دو به عنوان چاشنی به رفع مشکل مورد اشاره کمک می کند -کاری که شاعر این شعر با بهره گیری از تجربه و تکنیک ودر واقع فن استفاده مناسب در عمل در روند شکل گیری ساختار به کار گرفته و با ایجا د نوعی معنویت معنایی از طریق نوشیدن جرعه های بلوغ عشق ناشی از ترقص ماه در انتهای شعر و پمپا زدر تار پود اثر - ساختاررا از جان و طراوت خاصی بر خوردار نموده است .گفتنی ست که شکل گیری چنین اثری به تجربه و پتانسیل خلاقه شاعران مر تبط بسته گی دارد .
=== 
با حسِ سینه ی گوزن 
چهچهه می زند باد 
از بوی عطسه ی آهو هو.. هو ..هو 
و کوه در قرُقِ چشمان پلنگ 
بالاترین پرده ی مهتاب را 
مخملی می خواند 
تا دمیدنِ دم 
از سینه ی سیاه کتری 
خواب را 
هیزم هیزم 
بر شعله های بلوط بار می زنم 
و شانه به شانه ی کوه 
رقصِ ماه را 
در بلوغِ کامل عشق 
جرعه جرعه می نوشم .

هوشنگ رئوف