حالا که معلوم نیست تا کی و تا کجا باید به دنبالت بیایم برایم چوب دستی از بازوی درخت آلبالو بیاور می خواهم امانت این پاهای پیر را به حافظه ی عاشقانه اش به سپارم .
هوشنگ رئوف