جمعه یک فرعی ست در مسیر گریه های خاک نشین پنجشنبه که خانوادگی در آن جمع می شویم چای دم کرده ی هفته را برای یکدیگر در استکان های لب پریده می ریزیم و درست همان زمان به یاد می آوریم که باز قوطی قند را جا گذا شته ایم
هوشنگ رئوف